Wybitne postacie historyczne

Król Jan Kazimierz

Jan II Kazimierz Waza (ur. 22 marca 1609 w Krakowie, zm. 16 grudnia 1672 w Nevers) – król Polski i wielki książę litewski w latach 1648–1668, tytularny król Szwecji do 1660 z dynastii Wazów, kardynał w latach 1646–1648. Syn króla Polski i Szwecji Zygmunta III Wazy i Konstancji Habsburżanki, arcyksiężniczki austriackiej. Przyrodni brat Władysława IV Wazy. Kawaler Orderu Złotego Runa. Abdykował w 1668 roku, przerywając ciągłość dynastyczną. Był ostatnim członkiem rodu Wazów, po kądzieli spokrewnionym z Jagiellonami. W 1661 roku papież Aleksander VII przyznał mu i jego następcom tytuł rex orthodoxus. Król Jan Kazimierz dwukrotnie przebywał w kolegium w Rawie Mazowieckiej wraz z małżonką Ludwiką Marią i dworem. 

Jan Chryzostom Pasek

Jan Chryzostom pasek urodził się około roku 1636 w okolicach Rawy Mazowieckiej, w rodzinie drobnoszlacheckiej. Jest najwybitniejszym pamiętnikarzem doby baroku. Reprezentuje w polskiej literaturze tzw. nurt sarmacki. Uczył się w kolegium jezuickim w Rawie Mazowieckiej. W szkole, oprócz obowiązujących wtedy przedmiotów, uczył się też łaciny i retoryki, czego wpływy wyraźnie widać w jego Pamiętnikach, które zajmują jedno z głównych miejsc w dorobku piśmiennictwa wieku XVII.

Św. Stanisław Papczyński

Jan Papczyński urodził się w rodzinie wielodzietnej. Odznaczał się duchem pobożności. Po ukończeniu trzyletniej parafialnej szkoły elementarnej i dwóch klas gramatyki w Podegrodziu i Nowym Sączu, udał się w 1646 do Jarosławia w celu ukończenia trzeciej klasy w kolegium jezuitów. Po paru miesiącach nauki opuścił Jarosław udając się do Lwowa, celem kontynuacji nauki. Tu latem 1648 zapadł na ciężką chorobę, w wyniku której przez pewien czas błąkał się po ulicach, żebrząc o jałmużnę. Odnaleziony przez ojca powrócił do domu, gdzie powróciwszy do zdrowia udał się w 1649 do kolegium pijarów w Podolińcu, gdzie ukończył trzecią klasę gramatyki. Następnie na skutek grasującej zarazy i zamknięcia szkoły pijarskiej, powrócił do domu, a dalszą naukę podjął u jezuitów we Lwowie, a potem w Rawie Mazowieckiej, gdzie ukończył retorykę i dwuletni kurs filozofii. Był młodzieńcem religijnym, umartwionym, rozmiłowanym w nauce i modlitwie oraz czci do Matki Bożej, które to cechy wyniósł z atmosfery rodzinnego domu i jego pobożnych rodziców. Jest on także założycielem zgromadzenia księży marianów.

Bracia Załuscy

Pochodzili z senatorskiej, choć niezbyt zamożnej rodziny Aleksandra Józefa Załuskiego, wojewody rawskiego. Są założycielami Biblioteki Narodowej w Warszawie.Józef Andrzej (Jędrzej) Załuski herbu Junosza, (ur. 12 sierpnia 1702, zm. 7 stycznia 1774) – polski duchowny katolicki, biskup kijowski, opat komendatoryjny wąchocki w 1760 roku, kaznodzieja, polityk, mecenas nauki i kultury, bibliofil, polihistor, edytor, bibliograf, historyk, poeta, dramatopisarz, tłumacz, organizator życia literackiego, współzałożyciel Biblioteki Załuskich w Warszawie, ablegat Rzeczypospolitej w Państwie Kościelnym w 1734 roku.

Andrzej Stanisław Kostka Załuski herbu Junosza (ur. 2 grudnia 1695, zm. 16 grudnia 1758 w Kielcach) – polski duchowny katolicki, biskup płocki, biskup łucki, biskup chełmiński, biskup krakowski, administrator apostolski diecezji pomezańskiej, w latach 1735-1746 kanclerz wielki koronny, opat komendatoryjny czerwiński i paradyski, dziekan pułtuski, prepozyt płocki.

Abp. Dunin Sulgostowski

Marcin Dunin Sulgostowski (ur. 11 listopada 1774 w Wale, zm. 26 grudnia 1842 w Poznaniu) – polski biskup rzymskokatolicki, arcybiskup metropolita gnieźnieński i poznański oraz prymas Polski w latach 1831–1842. Pochodził z niezbyt bogatej rodziny ziemiańskiej. Był najstarszym synem Felicjana i Brygidy z domu Szczakowskiej. Wychowywał się jednak pod opieką stryja Wacława. Naukę rozpoczął w kompleksie pojezuickich szkół w Rawie Mazowieckiej, zaś maturę zdał w gimnazjum w Bydgoszczy. W latach 1793–1797 studiował teologię w Collegium Germanicum w Rzymie. W 1797 po zakończeniu studiów przyjął święcenia kapłańskie. Arcybiskup Marcin Dunin przyjął sakrę biskupią 10 lipca 1831 w katedrze gnieźnieńskiej z rąk swojego biskupa pomocniczego Marcina Siemieńskiego.

Ksiądz German Grabowski

Pseud. Mikołaj Gruda, ur. 6 XII 1836 w Dąbiu k. Piotrkowa Trybunalskiego, zm. 23 VIII 1911 w Rawie Mazowieckiej, kaznodzieja, pisarz religijny. Po studiach w seminarium duch. w Warszawie przyjął 1859 święcenia kapłańskie. Był zaangażowany w pomoc Powstańcom styczniowym za co spotkały Go represje ze strony władz carskich. Był kapelanem bpa H. Platera, proboszczem w Parzęczewie (1878-85), a następnie w Rawie Mazowieckiej. Założył orkiestrę OSP i podjła wiele prac na gruncie duszpasterskim i materialnym. Związany z ruchem oświaty wiejskiej (m.in. z J. Grajnertem), współpracował z czasopismami dla ludu, pisząc artykuły o tematyce religijnej i kościelnej. Ksiądz Grabowski znany był ze swej troski o czystość i pięknow kościele. To z jego inicjatywy w 1894 roku został odnowiony przez malarza Franciszka Kwiatkowskiego główny ołtarz. Siostrzeniec ks. Grabowskiego – słynny malarz Stanisław Jasiński namalował obraz Niepokalanego Poczęcia, który został w tym ołtarzu umieszczony. Za czasów administrowania parafią przez ks. Grabowskiego, w 1906 roku miało miejsce bardzo ważne wydarzenie - zaborczy rząd rosyjski oddał parafii cały budynek dawnego klasztoru pojezuickiego.

Ksiądz Wacław Zienkowski

Urodził się w Warszawie 8 lipca 1885 roku jako syn Stefana Wincentego Zienkowskiego, bibliotekarza i Józefy z Kosińskich. Przybył do Rawy z Lubochni, w maju 1932 roku i objął stanowisko proboszcza i dziekana rawskiego po przeniesionym do Domaniewic księdzu Władysławie Laskowskim. Był człowiekiem niezwykle skromnym i pobożnym. „… zawsze pomagał biednym rodzinom, głodnym dzieciom, a sam chodził w obszarpanej sutannie…”. W Księdze Wizytacji, zapisano: „od objęcia parafii przez ks. Zienkowskiego wszystkie księgi prowadzone są wzorowo, niedawno odnowiono kościół wewnątrz, przeprowadzono instalację elektryczną, położono 150 m2 posadzki terakotowej, odnowiono wewnątrz plebanię, założono sad owocowy, oraz zakupiono nowe sprzęty kościelne”. Wizytacja parafii odbyła się w 1935 roku przez ks. kard. A. Kakowskiego z okazji Kongresu Eucharystycznego, który odbywał się w Rawie. Wspaniale przygotowane uroczystości dały doskonałe świadectwo miejscowemu proboszczowi, który dbał także bardzo o dobra duchowe swoich parafian. W dowód zasług został odznaczony przywilejem noszenia rokiety i mantoletu. Rawa była jego ostatnią parafią. Pozostawił po sobie jak najlepszą pamięć i pochwały wizytatorów jak i do dziś żyjących parafian. Pracując jeszcze w Lubochni ksiądz zaopiekował się wdową z trójką małych dzieci, rodziną Kaczmarków, pomagał im i ta rodzina przeniosła się wraz z księdzem do Rawy. Starsi bracia pracowali jako kościelni. Stanisław Kaczmarek, najmłodszy z braci pamięta z opowiadań, że mówiono o niezwykłej pobożności księdza Wacława. Już od dziecka, bawił się np. w spowiedź, kiedy jego brat, który został zresztą zakonnikiem u paulinów, w tym czasie biegał z rówieśnikami. W czasie okupacji ks. Zienkowski był związany z działalnością AK. Brał udział w tajnym nauczaniu, pomagał w ucieczce więźniów z obozu jenieckiego, który Niemcy założyli w 1939 roku w rawskim parku. Stanisław Kaczmarek wspominał, że księdza aresztowano kiedy przechodził z kościoła do domu w którym mieszkał / w skrzydle rynku naprzeciwko kościoła/po wysiedleniu z plebanii, zajętej przez Niemców. Na wysokości Ratusza, koło stojącej pośrodku skweru studni, zatrzymano go i już nie powrócił. Było to w 1940 r. Wywieziony do obozu w Sachsenhausen zmarł wkrótce zabity pałkami.

Ksiądz Mieczysław Iwanicki

Ksiądz Prałat Mieczysław Iwanicki - urodził się 20 września 1937 r. w Radzicach, jako jedno z pięciorga dzieci Weroniki i Antoniego Iwanickich. Pochodzi z parafii Św. Jadwigi Królowej w Radzicach, powiat opoczyński, gmina Drzewica, woj. łódzkie (parafia istnieje od 1986r. wcześniej mieszkał na terenie parafii Św. Łukasza w Drzewicy). W roku 1961 ukończył Wyższe Metropolitarne Seminarium Duchowne w Warszawie i 25 czerwca 1961r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego. Następnie rozpoczął posługę duszpasterską jak wikariusz w parafiach: Przemienienia Pańskiego w Tłuszczu (1961-1962), Matki Bożej Pocieszenia w Żyrardowie (1962-1965), Św. Andrzeja w Warszawie (1969-1970). W latach 1971 -1974 był Rektorem Kaplicy Sióstr Niepokalanek, a następnie proboszczem parafii w Strachówce (1974-1981) oraz Św. Rodziny w Jaktorowie (1981-1984). 1 lipca 1984r. został mianowany proboszczem parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Rawie Mazowieckiej oraz dziekanem dekanatu rawskiego.